[داخل اتاق خبر] نباید ویدیو در مقابل جامعه «واقعی» قرار گیرد

ساعت ۲۳:۰۰ است که این را می‌نویسم. به تازگی به یک خبرچین پاسخ داده‌ام. من امروزه طرفدار تعادل بین کار و زندگی هستم، اما پاسخ دادم تا به شجاعتی که باید برای ارسال اطلاعاتی که احتمالاً قابل ردیابی است به یک روزنامه‌نگار داشته باشد، احترام بگذارم. آن‌ها سومین خبرچینی هستند که امروز با آن‌ها صحبت کرده‌ام. این زندگی من از اوت بوده است — پاسخ دادن به اطلاعات، قرار دادن آن‌ها در شیت اکسل من، و نگاه کردن به فهرست رو به رشد داستان‌های در انتظار من.

سلام، من لیان بوآن هستم، خبرنگار ارشد Rappler که در حال حاضر بسیار مشغول تحقیق درباره رسوایی زیرساخت‌ها هستم که فیلیپین را تحت تأثیر قرار داده است.

طاقت‌فرسا بوده، اما نمی‌توانم شکایت کنم. این اطلاعات نه تنها کار من را آسان‌تر کرده، بلکه معنادارتر کرده است. گزارش‌های ما تقریباً به طور کامل توسط شهروندان قدرت گرفته، با اطلاعاتی که از منابع عمدتاً ناشناس تأیید کرده‌ایم، پیش رفته است. در سراسر صفحه نمایش‌های کامپیوتر و تلفن ما، Rappler انجمنی ساخته که پشت نام‌های مستعار و حساب‌های موقت، "پیمانکاران سیاسی" کشور را افشا کرد، که برخی از آن‌ها اکنون توسط بازرس کل مورد تحقیق قرار می‌گیرند.

می‌توانم با اطمینان بگویم که این اتفاق افتاد چون Rappler به شدت روی ویدیوهای عمودی کوتاه تمرکز کرد. شبکه منابع من از سال گذشته که سریال Inside Track را شروع کردم (یا آنچه بینندگان به عنوان "چه خبر؟" به یاد می‌آورند) ده برابر شده است. این را می‌گویم چون مقامات دولتی که قبلاً حتی به هیچ یک از پیام‌های من پاسخ نمی‌دادند، اکنون به دنبال من می‌گردند چون ویدیوی من را جایی دیده‌اند.

این را می‌گویم حتی در حالی که یکی از مقاوم‌ترین افراد بودم وقتی سردبیران ما اوایل امسال تغییر مسیر به ویدیو را اعلام کردند. مقاوم بودم نه به این دلیل که باور نداشتم این تصمیم درستی است، بلکه چون این تغییر مسیر به این معنا بود که خبرنگاران اکنون ویدیوهای عمودی خود را می‌نویسند، فیلم‌برداری و ویرایش می‌کنند، علاوه بر حجم کاری پرمطالبه‌ای که در چنین تیم کوچکی وجود دارد.

اما ما پایداری می‌کنیم چون بازدهی بسیار قابل اندازه‌گیری بوده است.

Nieman Lab اخیراً پیش‌بینی‌های تأمل‌برانگیزی درباره روزنامه‌نگاری برای ۲۰۲۶ منتشر کرده، و چیزی که مرا کمی تحریک کرد "هوس اینفلوئنسری روزنامه‌نگاری به خوبی پیر خواهد شد" تریسی پاول بود. او نوشت: "روزنامه‌نگاری به شیدایی اینفلوئنسری خود به همان شکلی نگاه خواهد کرد که اکنون به 'تغییر مسیر به ویدیو' نگاه می‌کند — به عنوان یک انحراف پرهزینه از ساختن ساختار انجمن واقعی."

ما با این پیش‌بینی مخالفیم چون تغییر مسیر ما به ویدیو دقیقاً ما را به سمت ساختن ساختارهای انجمن واقعی هدایت کرده است. هیچ نکته‌ای وجود ندارد که یک قالب (فرم بلند) را در برابر دیگری (صفحه نمایش عمودی فرم کوتاه) قرار دهیم. اول، چون آن‌ها می‌توانند در کنار یکدیگر وجود داشته باشند. ویدیوهای عمودی ما مشتقات محصولات فرم بلند ما هستند، بنابراین هنوز هم چیزی برای کسانی که دوست دارند یک قطعه طولانی بخوانند وجود دارد.

همچنین باید در مورد منظور ما از فرم کوتاه توضیح داده شود. برای من، "فرم کوتاه" از کلمه ریشه‌ای آن، یک قالب را معنی می‌دهد. همانطور که دوست داریم در چت گروهی اتاق خبر خود بگوییم، یک محصول ویدیویی "سریع و ناخالص" در مقایسه با قالب تولید پس از پرداخت صیقلی یک مستند، به عنوان مثال. اما این فقط یک قالب است — هرگز درباره کیفیت محتوا نیست. ویدیوهای فرم کوتاه ما محصولات داستانی هستند که برای هفته‌ها یا حتی ماه‌ها تحقیق کرده‌ایم.

انتقاد واقعی اینجا این نیست که آیا روزنامه‌نگاران تسلیم تقاضای الگوریتمی شده‌اند، بلکه این است که آیا روزنامه‌نگاران به اندازه کافی سخت کار کرده‌اند تا داستان‌های منحصر به فردی پیدا کنند که بتوانند برای محدوده توجه کوتاه اسکرول‌کنندگان مصیبت رقابت کنند.

به من گفته شد که ویدیوهای ما نباید بیش از سه دقیقه باشد. من همیشه این را نقض می‌کنم. می‌دانید یکی از پربازدیدترین ویدیوهای فرم کوتاه من چقدر طول دارد؟ هشت دقیقه و نه ثانیه — ۲.۷ میلیون بازدید در Instagram، ۲.۳ میلیون بازدید در TikTok، و ۲۶۰,۰۰۰ بازدید در YouTube. این برای یک "فرم کوتاه" طولانی درباره فرآیندی است که پروژه‌های زیرساخت فاسد می‌شوند — از آماده‌سازی بودجه، تا تحویل جعبه‌های پول نقد. مردم به سراغ من آمده‌اند تا بگویند از آن سری ویدیوها یاد گرفته‌اند که NEP (برنامه هزینه ملی) به چه معناست، و چرا UA (تخصیص‌های برنامه‌ریزی نشده) مشکوک هستند.

آیا آن‌ها داستان را می‌خواندند اگر فقط متن بود؟ شاید، شاید نه. در این دوران پسا-حقیقت، نمی‌خواهم روی یک شاید قمار کنم، ترجیح می‌دهم سریع و ناخالص روی Capcut بروم تا شاید نه را کاهش دهم.

ترجیح می‌دهم روی شیت اکسل خود کار کنم تا اینکه وقت خود را صرف تئوری‌پردازی کنم که آیا فرم‌های کوتاه من هنر نوشتن را ارزان کرده است.

چیزی که با آن در نوشته Nieman پاول همخوانی دارم این است: او گفت که مخاطبان به فضاهای انسانی-ساخت که اصالت در مرکز آن است تغییر خواهند کرد، و اینفلوئنسرها به زودی نامربوط خواهند شد. موافقم، اما من هرگز یک اینفلوئنسر نبوده‌ام. فقط سعی کردم مثل آن‌ها به نظر برسم.

وقتی ما به آن فضای انسانی-ساخت تغییر می‌کنیم، آماده‌ام که یک بار دیگر حرکت و تنظیم کنم، با انجمنی که در حالی که خجالت‌آور بودیم ساخته‌ایم. – Rappler.com