Afnemende kansen en stijgende kosten laten jongeren stuurloos achter

Vier maanden, 50 sollicitaties, twee sollicitatiegesprekken, geen baan. Het verhaal van de 21-jarige afgestudeerde politicologie Lauren Hood klinkt misschien bekend in de oren bij anderen van haar generatie. "In mijn gedachten dacht ik, na het voltooien van de vier jaar en het behalen van mijn diploma, niet dat het zo uitdagend zou zijn als het gebleken is," zei ze over de arbeidsmarkt.

Hood, die sinds haar afstuderen bij haar ouders in Aurora, Ontario woont, herinnerde zich dat ze solliciteerde naar een baan waarvan ze dacht dat deze perfect bij haar kwalificaties paste. Het bedrijf moest het sollicitatieportaal vervroegd sluiten, met meer dan 450 ingediende cv's, zei ze. Zelfs banen waarvoor ze zich ruim gekwalificeerd voelt, zoals restaurantmedewerker of detailhandelfuncties, zijn moeilijk te vinden geweest.

Jongeren worstelen terwijl werkloosheid 15-jarig hoogtepunt bereikt

Afwijzingen verwerken is moeilijk geweest, en solliciteren is zinloos gaan lijken, zei Hood. "Ik voel me achterop, ook al ben ik net afgestudeerd," zei ze. "Ik heb niet echt stabiliteit in mijn leven of zelfs maar een schema," zei ze. "Voor mij ga ik gewoon van dag tot dag, en het is echt stressvol."

Veel jonge mensen die met The Canadian Press spraken herkennen die desillusie—een afnemend geloof dat hard werken zal resulteren in de levenskwaliteit die hun ouders en grootouders konden veiligstellen. De jonge werknemers van vandaag zeggen dat ze moeite hebben om vooruit te komen op een arbeidsmarkt zonder kansen en in een economie waar stijgende prijzen hen buiten de manieren houden waarop de samenleving vroeger volwassenheid markeerde.

De jeugdwerkloosheid bereikte 14,7% in september, een 15-jarig hoogtepunt buiten de COVID-19-pandemiejaren, aldus Statistics Canada. Banen voor jonge werknemers begonnen in oktober en november te stijgen, maar de werkgelegenheidsniveaus bleven marginaal boven de dieptepunten die in de zomer werden geregistreerd.

Fulltimebanen voor jongeren zijn gestaag afgenomen

Carrièreperspectieven voor jonge werknemers zijn al jaren aan het dalen. StatCan zei dat in 1989 bijna 80% van de werknemers tussen 15 en 30 jaar fulltime, vaste banen hadden. Dertig jaar later, in 2019, was dit gedaald naar ongeveer 70%. En vijf jaar daarna had minder dan 60% een fulltime, vast dienstverband.

Canada's economie staat momenteel onder druk van Amerikaanse tarieven en handelsонzekerheid, wat de vraag naar personeel afremt. Veel economen zeggen dat jongeren en andere kwetsbare Canadezen doorgaans tot de eersten behoren die de druk voelen wanneer vacatures opdrogen. "Dat is grotendeels wat we deze zomer zagen... die bedrijven die grote werkgevers zouden zijn geweest, waren er gewoon niet," zei econoom Kari Norman, een van de auteurs van een Desjardins-rapport over jeugdwerkloosheid dat in september werd gepubliceerd.

Arbeidsmarkt overvol door AI en immigratiedruk

Desjardins ontdekte dat de scherpe stijging van de jeugdwerkloosheid meer typerend is voor een Canadese recessie, niet het bescheidener type neergang waarmee het land lijkt te worden geconfronteerd. Een verklaring voor de onbalans is bevolkingsgroei geweest. De federale overheid opende de immigratiekranen om meer buitenlandse werknemers en internationale studenten binnen te laten om te voldoen aan de felle vraag van bedrijven naar arbeidskrachten na de pandemie, zei Norman.

Ottawa heeft sindsdien de toestroom van nieuwkomers getemperd, wat volgens Norman op de lange termijn zou helpen om de baanperspectieven opnieuw in evenwicht te brengen. Maar voorlopig zitten jongeren vast in de concurrentie voor beginnende werkervaring op een overvolle arbeidsmarkt.

Kunstmatige intelligentie wordt ook steeds vaker gebruikt om het soort instaptaken te doen waarmee jonge werknemers voorheen hun eerste baan kregen. Norman zei dat dit een kloof achterlaat tussen startersfuncties en functies die een paar jaar werkervaring vereisen. "Hoe kom je aan die eerste vijf jaar ervaring?" vroeg ze.

Osobe Waberi vond het antwoord op die vraag buiten de grenzen van Canada. Toen de huur voor haar gedeelde appartement in het centrum van Toronto met $500 per maand steeg, was Waberi neerslachtig. Waberi, die tien jaar in Toronto had gewoond en de betaalbaarheidcrisis zag ontvouwen, zei dat haar fulltimebaan de huurverhoging en de hoge kosten van levensonderhoud in een grootstedelijke stad niet kon bijhouden. "Het voelde gewoon niet alsof ik nog kon groeien in de stad waar ik van hou," zei ze.

Ze verhuisde eerder dit jaar naar Oman met een tweejarige vergunning. Het land in het Midden-Oosten bood wat ze zocht—een betere kans om haar spaargeld te versnellen terwijl het haar de kans gaf om een pr-bureau te starten dat zich richt op Canadese klanten. Waberi zei dat ze uiteindelijk naar Toronto wil terugkeren en de stad weer haar thuis wil maken. "Ik hou van Toronto, het is thuis, en ik heb zeker heimwee. Maar ik had meer genoeg van het betalen van de huur," zei ze.

Woningbezit blijft buiten bereik voor veel jonge Canadezen

Gegevens van Generation Squeeze, een non-profitorganisatie gericht op het gelijktrekken van het speelveld voor de jonge mensen van Canada, suggereren dat het voor hen veel moeilijker is om een voet aan de grond te krijgen op de vastgoedladder dan het voor hun ouders was.

In 1986 duurde het vijf jaar voor de gemiddelde 25-34-jarige om te sparen voor een aanbetaling van 20% op de representatieve woning in Canada, volgens de berekeningen van de organisatie. In 2021 stond dat cijfer op 17 jaar nationaal en nog hoger op 27 jaar in de grootstedelijke gebieden van Vancouver en Toronto.

Generation Squeeze CEO Paul Kershaw zei dat de tijd die nodig is om te sparen voor een huis de afgelopen jaren is gekeerd, tot bijna 14 jaar in 2024, te midden van een stilgevallen woningmarkt en lagere rentetarieven. Maar huizenprijzen zouden vanaf dit punt nog steeds scherp moeten dalen als jongere Canadezen dezelfde kans op woningbezit willen als eerdere generaties, zei hij.

Lisa Taylor, oprichter van The Challenge Factory, een adviesbureau gericht op de toekomst van werk, zei dat jongeren na de pandemie te maken kregen met "economische littekens". Beperkingen op persoonlijk werk betekenden dat velen kritieke face-to-face ervaringen misten die nodig waren om eerder in hun carrière professionele netwerken op te bouwen, zei ze. Maar Taylor zei ook dat de economische uitdagingen waarmee de Canadese jongeren worden geconfronteerd geen weerspiegeling kunnen zijn van verloren hoop, maar van verschuivende tijdlijnen.

Velen blijven langer op school en treden daardoor later toe tot de beroepsbevolking, trouwen later en kopen een huis wanneer ze toegang hebben tot het traditionele tweeverdienerhuishouden. "Is Gen Z naar de knoppen? Of is het gewoon zo dat ze langer nodig hebben om de verschillende mijlpalen te bereiken waarvan we denken dat ze eerder zouden moeten plaatsvinden."

Moeilijke arbeidsmarkt dwingt jongeren langer op school te blijven

Norman zei dat ze de impact van de moeilijke arbeidsmarkt thuis ziet bij vier van haar kinderen tussen de 16 en 25 jaar. Eén, een universiteitsstudent die geen co-op-stage kon krijgen in de zomer, nam extra cursussen tussen semesters in om de verloren ervaring te compenseren.

Studenten die vóór of na hun afstuderen geen werk kunnen vinden, blijven misschien ook langer op school, zei Norman, en zijn steeds meer afhankelijk van schulden om hun opleiding te financieren. "Ze zullen uiteindelijk afstuderen met meer schulden dan ze anders zouden hebben gehad, en dat is iets dat nog jaren na hun afstuderen bij jonge volwassenen kan blijven," zei ze.

Een paar weken nadat ze voor het eerst met The Canadian Press had gesproken, begon het geluk van Hood te keren. Tijdens een sollicitatiegesprek voor een detailhandelbaantje in haar plaatselijke winkelcentrum, kreeg ze ter plekke een aanbod om in een winkel te gaan werken. De baan is seizoensgebonden, biedt geen secundaire arbeidsvoorwaarden en maakt geen deel uit van haar langetermijncarrièreambities. Maar op dit moment is de opluchting van een salaris meer dan genoeg voor Hood. "Ik ben nog steeds heel dankbaar dat ik de kans heb om weer aan het werk te gaan."

Lees meer nieuws:

• Het jaar in geld: opmerkelijke veranderingen in persoonlijke financiën voor 2025
• Hoe AI te gebruiken om een baan te vinden—zonder de werkgevers te irriteren
• Is Canada in een recessie?
• Hoe te onderhandelen over een banenaanbod om betere secundaire arbeidsvoorwaarden te krijgen

Het bericht Afnemende kansen en stijgende kosten laten jongeren op drift verscheen eerst op MoneySense.